„Zazdroszczę Marcinowi Orlińskiemu tytułu Parada drezyn, bo mało jest tak dobrych definicji zbioru wierszy. Te dwa słowa w sposób funkcjonalny i nowoczesny ustawiają poezję wobec świata, poetę wobec poezji i czytelnika wobec tekstu. Przy okazji sprawiają, że ów czytelnik bardzo chętnie udaje się z autorem na spacer 'tam, gdzie kiedyś mieszkali partyzanci z plastikowymi karabinami', a 'teraz po pijanemu łamie się gałęzie'. Świetnie dobrane rekwizyty, starannie wyselekcjonowane obrazy z przeszłości i z głową dozowane emocje – to główne atrakcje tej niebanalnej przechadzki”.